Tak się składa, że ze Stanisławem Błaszczyną mamy tendencję do niezgadzania się. Nasze dyskusje – prowadzone na jego blogu – bardzo często kończą się okopaniem stron na z góry oznaczonych pozycjach. Wierny jednak maksymie, że lepiej z mądrym zgubić niż z głupim odnaleźć, regularnie wracam na bloga Logos Amicus, z przyjemnością czytając teksty Stanisława i chętnie się do nich ustosunkowuję. Tym razem dałem się przekonać autorskiej elokwencji i zmusiłem się do wykonania wielkiej wolty: udałem się do kina na film, którego wcześniej oglądać nie planowałem. Rzecz dotyczy Zjawy, o której Stanisław napisał tutaj.
Wszystko wskazuje na to, że i tym razem nasze stanowiska będą nieco odmienne. Ale nie do końca. Krótko: film zrobił na mnie (nas) ogromne wrażenie i szalenie zaimponowała nam praca jego Twórców, zarazem z seansu wyszliśmy nieco rozczarowani i zmęczeni.
Miejsce wydarzeń: Dziki Zachód. Czas: przełom XVIII i XIX wieku (tak naprawdę to wiemy, że chodzi o rok 1823, ale taka dokładna definicja jest zbędna). Motyw: zemsta. Hugh Glass to doświadczony traper (wzorem Karola Maya nazwalibyśmy go być może westmanem – określenie skądinąd świetne, ale chyba nie przyjęło się w potocznej mowie) i poszukiwacz ścieżek. Prowadzi grupę żołnierzy pod dowództwem nieco naiwnego ale i tak charyzmatycznego kapitana Henry’ego na wyprawę myśliwską. Nie wszystko idzie tak jak powinno. Napadnięci przez Indian z plemienia Arikarów, uciekają jedynie cudem – i nie wszyscy. Ścigani przez tubylców porzucają wygodny rzeczny szlak i rozpoczynają trudną przeprawę przez góry. Właściwa opowieść zaczyna się dopiero teraz. Czytaj dalej